Hip-hop

Tak, to też jedna z subkultur, a oprócz tego gatunek muzyczny.

 Powstał on w afroamerykańskich społecznościach  w latach siedemdziesiątych XX w.

Do subkultury tej należą DJ-e, raperzy, grafficiarze i fani breakdance. Młodzi 

czarni Amerykanie uważali rapowanie za najlepszy środek do rozładowania 

agresji, ich teksty odzwierciedlały ich bunt przeciw dyskryminacji rasowej, która 

ich spotykała, biedzie, brutalności policji i zakłamania polityków.

Ubiór

 Najważniejsze są luźne ubrania, koniecznie markowe, obszerne bluzy z kapturami

i nisko opuszczone spodnie. Chodź odchodzą już od takiej mody, ponieważ dla 

nich hip- hop to bardziej filozofia i styl bycia niż moda.

Muzyka

Kultura hip- hop jest dość rozbudowana szczególnie w kwestii muzycznej. W ich 

tekstach odbija się rzeczywistość w jakiej się wychowywali więc dzieli się ich na

 wykonawców bardziej bądź mniej zaangażowanych ideologicznie. Najsłynniejsi 

amerykańscy hip- hiphopowcy to Snoop Dog i 50 Cent oraz, co rzadko się zdarza 

na rynku amerykańskim biały raper Eminem. 

Dresiarze

Subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w.  Termin pochodzi od 

zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów.  Subkultura ta nie wzbudza zbyt

 pozytywnych emocji.

Charakterystyczne cechy

Dresiarze to młodzi mężczyzn, zamieszkujący blokowiska na przedmieściach.

 Noszących oczywiście popularne dresy oraz (złoty lub srebrny) łańcuch. Czas spędzają "na 

osiedlu, pod klatką". Kojarzeni są

 z agresywnym zachowaniem , brakiem kultury osobistej, skłonnościami do przestępstw. 

Są to oczywiście stereotypowe określenia. Większość Dresiarzy nie chce być określana jako

 członkowie subkultury. Są to po prostu fani osiedlowego rapu oraz muzyki klubowej.

Faktem jest jednak że stereotypy te wzięły swój początek od dresiarzy lat 90 ubiegłego 

wieku.

Wielu dresiarzy parało się kradzieżą, zarabiali na życie w niezbyt legalny sposób.

Niestety niektórzy ludzie wciąż powielają ten stereotyp, będąc dresem "poza prawem".

Skateboarding

Skateboarding narodził się w latach 70 XX wieku w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych jako

 alternatywa dla surfingu podczas braku odpowiednich warunków do surfowania. Początkowo 

skateboarding przypominał stylem jazdy surfowanie. Dopiero później wprowadzone zostały

różnego rodzaju elementy wyczynowe rozwijane i ćwiczone w pustych basenach. Rozwój 

sportu spowodował pojawienie się nowych innowacji w samym sprzęcie, a jego popularyzacja

 zapoczątkowała powstanie jednej z najbardziej znanych subkultur na świecie.

Styl Ubierania

Kultura skate mówi się że pasuje bardziej do chłopaków niż do dziewczyn.

 Jednym z ważniejszym w ubiorze skate są  buty. 

Oprócz tego skaterzy lubią np.bluzy z kapturem ,szerokie spodnie czy też 

kolorowe bluzki.

Slang

Skate posiada własny niepowtarzalny język. 

Wiele zwrotów jest skracanych, a w krajach nieanglojęzycznych "Skejci" używają angielskich 

słów na równi z polskimi.

Deska

Dla każdego członka tej subkultury bardzo ważna jest ich deskorolka.

Przyozdabiają je na różne sposoby, wiele sklepów sportowych sprzedaje deski z ciekawymi

 wzorami.

Teddy Boys

 Teds, jak inaczej nazywało się teddy boys’ów to jednak potężna brytyjska subkultura młodzieżowa, która narodziła się na początku lat 50-tych XX wieku. Jak donoszą źródła nazwa tej grupy nawiązuje do króla Edwarda VII, ponieważ zdrobnienie jego imienia to właśnie Teddy. Panował on w Wielkiej Brytanii na początku XX wieku. Ubiór teddy boys’ów również inspirowany był królem Edwardem.

Czym charakteryzował się styl "Teddy Boys"?

• Aksamitne płaszcze, sięgające kolan
• Wzorzyste kamizelki
• Koszule z dużymi kołnierzami

Fryzury:

• Kobiety należące do subkultury Teds czesały na swoich głowach kucyki w stylu amerykańskim.

Mężczyźni natomiast farbowali swoje półdługie włosy w specyficzny sposób.

Gdzie spotykali się przedstawiciele tej subkultury?

Ówcześni Tedsi spotykali się najczęściej w koktajl barach. Przyciągały ich one poprzez szafy grające z których wypływały najnowsze, amerykańskie przeboje.

Fascynacja Ameryką

Przedmiotem najwyższej fascynacji Teddy Boysów i tak naprawdę jedynej były amerykańskie filmy, i amerykański rock’n’roll. Do tej fascynacji na pewno przyczynił się napływ amerykańskich produktów na angielski rynek. Było to coś nowego, świeżego pomagało poczuć się wyjątkowo, szczególnie Teddy Boys polubili te produkty. Pochodzili oni zazwyczaj z biednych rodzin, dlatego nie mieli tego co ich bogatsi rówieśnicy. Przez to czuli się gorsi, a połączenie się w jedną subkulturę pomogło im na pewno wybić się ponad granice codziennej szarości i pokazać, że mimo braku pieniędzy nie są gorsi. Niestety są też słabe strony, stali się zbyt silni i nietolerancyjni.

Kobiety w czasach Teddy Boys inspirowały się Marilyn Monroe :)

Londyn 1958

Teddy Boys, ze względu na swój stan majątkowy byli agresywnymi ludźmi oraz rasistami. Uważali, że czarnoskórzy przybywający do Anglii z Karaibów zajmą ich miejsca pracy. Z tak błahego powodu w 1958 roku w Londynie rozpoczęły się zamieszki na tle rasowym. Tedsi napadali na czarnoskórych, co spowodowało rozsławienie nazwy ‘Teddy 

Boys’ za sprawą, brytyjskich dziennikarzy.

Co dalej z Teddy boys?

Sława Teddy boys powoli cichnie, wraz z postępem kultury masowej w Wielkiej Brytanii. Odradzają się oni dopiero w połowie lat 70-tych kiedy to na wyspy brytyjskie przybywa kolejna fala czarnoskórych z Jamajki. Powtarza się sytuacja z 1958 roku, ale tym razem rodzice są dumni ze swoich dzieci. Nie zabraniają im tego. Patrzą na to bardzo pozytywnie. W końcu kiedyś byli tacy sami..

Teds poza granicami Wielkiej Brytanii

Mimo tego że fascynacja młodzieży amerykańską kulturą widoczna była w każdym kraju europejskim, to w żadnym z nich nie spotykane było określenie Teddy boys. Podobieństwa w stroju i muzyce można było zaobserwować u polskich bikiniarzy (nazwa pochodzi od kolorowych krawatów typu ‘bikini’).

Pokaz mody Bottega Venetta.

Teddy boys w rytmach amerykańskiego rock’n’rolla: